Όταν ήμασταν μικρά παιδιά , στο άκουσμα της λέξης φάντασμα πανικοβαλλόμασταν. Την ακούγαμε από διάφορους όχι απαραίτητα από συνομήλικούς μας. Πόσες φορές άραγε, οι μεγαλύτεροι δεν την χρησιμοποιούσαν για να μας αποτρέψουν να πάμε σε κάποιο χώρο ; Ένα παλιό ερειπωμένο σπίτι συχνά φιλοξενούσε κάποιο " φάντασμα ". Το απομακρυσμένο δασάκι ήταν καταφύγιο φαντασμάτων , αλλά και άλλων "πλασμάτων ". Ξωτικά , νεράιδες , καλικάτζαροι , δαίμονες. Απ' όλα είχε. Ανάλογα με την περίπτωση .Και όσο πιο έξω από την πόλη έμενε κανείς , τόσο τα περιστατικά αυξάνονταν !
Πιστεύαμε ! Έτσι κι αλλιώς θέλαμε να πιστέψουμε. Το άγνωστο , το ανεξήγητο , το ομιχλώδες , το μυστηριώδες , μας γοήτευαν. Αρκεί να μην ήμασταν μόνοι μας. Εκεί το πράγμα άλλαζε . Ο φόβος μας κυρίευε , η καρδιά έπιανε τους γρήγορους ρυθμούς της , ο ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπο , το σώμα παλλόταν. Κάθε θόρυβος ήταν ύποπτος. Κάθε αντικείμενο , κάθε σκιά έπαιρνε μορφή. Μπορεί να ήταν ΑΥΤΟ ! Και εμείς τρέχαμε να έρθουμε κοντά σε φως , κοντά σε άλλους , να μην ήμασταν μόνοι μας . Και έπειτα , με την σιγουριά που μας πρόσφερε η παρουσία των άλλων , αφού παίρναμε βαθιές ανάσες , εξιστορούσαμε την εμπειρία μας.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι όλα είναι απλά και τελειώνουν κάπως έτσι : Φαντασίες μικρών παιδιών . Χωρίς να σταθώ στην εννοιολογική και γραμματολογική ανάλυση της λέξης φαντασία , κάτι που στην ουσία θα μας οδηγήσει στην εκκίνηση του θέματός μας , ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια πραγματικότητα . Μια πραγματικότητα που την σφραγίζουν χιλιάδες γεγονότα , περιστατικά , με πρωταγωνιστές στους ανά τον κόσμο συνανθρώπους μας . Όλων των ηλικιών και όχι μόνο παιδιά ! Αυτά τα περιστατικά που έρχονται σε μας , τόσο από το πρόσφατο , αλλά και από το ,μακρινό παρελθόν . Ο προφορικός και ο γραπτός λόγος είναι τα βαγόνια του τραίνου των εμπειριών γύρω από τα φαντάσματα. Αλλά και στην σημερινή εποχή , με την ραγδαία τεχνολογική ανάπτυξη στα οπτικοακουστικά μέσα , ευαίσθητες συσκευές ήχου και εικόνας ( VIDEO , κασετόφωνα , κλπ ) , έρχονται να προβληματίσουν παρά να δώσουν λύσεις . Γίνεται αντιληπτή , κυρίως μέσω τέτοιων συσκευών , κάποιας μορφής "παρουσία " , χωρίς τις περισσότερες φορές να μπορούν να αποδοθούν κάποια χαρακτηριστικά , να προσδιοριστεί η μορφή της . Απλά καταγράφεται αυτή η " παρουσία " .
Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι ότι η τυχαία ή ηθελημένη "συνάντηση " ( αναζήτηση φαντασμάτων ) , σκορπίζει έντονα το συναίσθημα του φόβου αλλά και του δέους γι΄ αυτό το απροσδιόριστο. Μια τέτοια συνάντηση πέρα από τον φόβο , την έκπληξη , το δέος , τον προβληματισμό - ακόμα και ψυχική ταραχή - που δημιουργεί , φέρνει έναν άνθρωπο που έζησε μια τέτοια εμπειρία , σε πιθανή αναθεώρηση της άποψης του για την ανθρώπινη οντότητα μετά τον θάνατο.
Δεχόμαστε ότι αυτό που κάνει ένα σώμα - ένα σύνολο δισεκατομμυρίων μορίων - , να κινείται , να σκέφτεται , να δρα , να δημιουργεί , είναι αυτή η μορφή ζωής , ενέργειας , αυτό που ονομάζουμε " ψυχή ". Ο διαχωρισμός αυτής της ενέργειας από το σώμα - ο θάνατος - αδρανοποιεί αυτά τα δισεκατομμύρια μόρια , κύτταρα , επιφέροντας την φθορά τους , την αποσύνθεσή τους. Από την φυσική γνωρίζουμε ότι καμιάς μορφής ενέργεια δεν χάνεται , αλλά διαχέεται και υπάρχει. Σε αυτό ακριβώς το σημείο ξεκινά ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια , που αποτελεί την απαρχή της βάσης δεκάδων θεωριών επιστημονικών , μεταφυσικών , θρησκευτικών.
Η πορεία αυτής της ενέργειας είναι κατά πάση πιθανότητα προδιαγεγραμμένη. Τόσο στον χώρο , όσο και στον χρόνο. Η συχνή αναφορά - κυρίως από την εκκλησία - του 40ήμερου της περιπλανήσεως των ψυχών , ίσως να αποτελεί ένα μεταβατικό στάδιο αυτής της πορείας. Έχει παρατηρηθεί , ότι στο διάστημα αυτό είναι δυνατή η παρουσία ψυχών - των φαντασμάτων - στους χώρους που έζησαν τις τελευταίες τους στιγμές , στους αγαπημένους τους χώρους , στο σπίτι τους , κοντά στα δικά τους πρόσωπα , συγγενείς , φίλους. Αυτή η παρουσία εκδηλώνεται με την εμφάνιση , την μετακίνηση αντικειμένων , κάποιων θορύβων. ( Σε αυτό το σημείο καλό είναι να μην συνδέονται αυτές οι εμφανίσεις με τα φαινόμενα " poltergeist " , των επικλήσεων πνευμάτων ή ακόμα και καταστάσεων ψυχοκίνησης , φαινόμενα που πολλές φορές οδηγούν σε απρόβλεπτες , ανεξέλεγκτες , ακόμα και αρνητικές εξελίξεις για τους εμπλεκόμενους. )
Στην περίπτωση που αναφερόμαστε εκφράζεται η αγωνία των " ψυχών ", να εγκαταλείψουν την διάσταση την οποία βίωναν πριν τον θάνατό τους.
Σε κάποιες περιπτώσεις - και αυτές είναι που δημιουργούν αυτό το μεγάλο κεφάλαιο των " φαντασμάτων " -, για άγνωστους σε εμάς λόγους , οι ψυχές παγιδεύονται σε μια περίπλοκη ενδιάμεση κατάσταση , όπου ο διαλύτης , ο καταλυτικός παράγοντας λύσης και λύτρωσης γι' αυτές είναι άγνωστος . Η αδυναμία από τη μια να επανέρθουν στη ζωή , αλλά και η ολοκλήρωση του σταδίου προς την πλήρη αποκοπή και η τοποθέτησή τους σε μια νέα διάσταση στον χωροχρόνο είναι μιας μορφής καταδίκη.
Η ύπαρξη των φαντασμάτων φαίνεται να συνδέεται με έναν άδικο ή τραγικό θάνατο. Ο θάνατος ενός μικρού παιδιού από μια ξαφνική αρρώστια , η δολοφονία ενός συζύγου από τον εραστή της γυναίκας του , ο χαμός μιας διμοιρίας στρατιωτών από λάθος του επικεφαλής της , ο θάνατος κάποιου από τα βάναυσα χτυπήματα των βασανιστών του , το αναίτιο σπρώξιμο και ο φριχτός θάνατος ενός ζητιάνου στις ράγες του μετρό , η βύθιση ενός πλοίου μαζί με το πλήρωμά του όταν τα πλοίο συνετρίβη πάνω στα βράχια , κατά την διάρκεια μιας νυχτερινής καταιγίδας , επειδή ο φύλακας του φάρου αμέλησε να τον ανάψει , κρύβουν μια αδικία που τα θύματά της αδυνατούν να αποδεχτούν.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί η περίπτωση των δροσουλιτών στην Κρήτη και συγκεκριμένα στο Φραγκοκάστελλο στα νότια του νομού Χανίων. Εδώ σύμφωνα με τα ιστορικά δεδομένα κατά την τουρκοκρατία , ελληνική στρατιωτική δύναμη ( 305 στρατιώτες ) , προερχόμενη από τα Γιάννενα , με επικεφαλής τον Χατζημιχάλη , αφού σε πρώτη φάση , κατέλαβε το φρούριο από τους τούρκους , στη συνέχεια το έχασε ξανά και όλοι οι πολεμιστές της σφαγιάστηκαν. Τα άψυχα σώματα ρίχθηκαν σε κάποιο βάραθρο πίσω από τα τείχη , όπου όπως λέγεται βρίσκονται άθαφτα οστά αυτών των ανθρώπων μέχρι σήμερα. Από τότε και κατά την διάρκεια των πρώτων ημερών κάθε Ιούνη αυτοί οι στρατιώτες έρχονται να διατρανώσουν την ύπαρξή τους με την παρουσία τους στα τείχη του κάστρου. Το φαινόμενο συμβαίνει κατά τις πρώτες στιγμές της ανατολής - λίγο πριν βγει ο ήλιος - , με την πρωινή δροσιά ( δροσουλίτες ) , και κρατά περίπου 8 έως 10 λεπτά. Γίνονται ορατές οι σκιές των στρατιωτών , η λάμψη των σπαθιών τους , ενώ κάποιοι μιλούν και για θόρυβο προερχόμενο από την κίνηση των στρατιωτών . Σε κάποιες από αυτές τις εμφανίσεις προκλήθηκε πανικός σε τουρκικό άγημα το 1890μ , όπως και σε γερμανούς στρατιώτες κατά την διάρκεια της κατοχής.
Κάποιοι μελετώντας το φαινόμενο , αποκλείουν να το εξετάσουν στη βάση της παραψυχολογίας . Εκτιμούν ότι πρόκειται για ένα παιχνίδισμα της πρωινής υγρασίας ( σταγόνες νερού που βρίσκονται στην ατμόσφαιρα τις πρωινές ώρες τις υγρές μέρες ) , σε συνδυασμό με το ξεκίνημα της πορείας του ήλιου πίσω από τις εναλλασσόμενες κορυφές των παρακείμενων οροσειρών. Επίσης στηρίζουν τους παραπάνω ισχυρισμούς τους και στο γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια που οι κλιματολογικές και ατμοσφαιρικές συνθήκες στο νησί έχουν αλλάξει και η υγρασία στο σύνολό της έχει μειωθεί αισθητά , το φαινόμενο αραιώσει.
Στη συγκεκριμένη αναφορά και ανεξάρτητα από το ποια είναι η αλήθεια , υπάρχει μια πραγματικότητα , που αποτελεί ταυτόχρονα και " την αδικία " . Αυτήν την αιτία που χαρακτηρίσαμε παράγοντα ύπαρξης και παρουσίας φαντασμάτων : Οι ηρωικοί αυτοί 305 απελευθερωτές των εδαφών της πατρίδας τους βρίσκονται άταφοι , ξεχασμένοι , κυριολεκτικά " πεταμένοι " , σε ένα βάραθρο , δίπλα στο σημείο που άφησαν ( άφησαν άραγε ; ) την τελευταία τους πνοή ! Η αδικία αυτή είναι άραγε που δεν τους αφήνει να αποχωριστούν οριστικά την προηγούμενη διάσταση και να γαληνεύσουν σε κάποια άλλη ;
